تأثیر درمان شناختی رفتاری بر شادکامی و سلامت روان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: دیابت نوع دو یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمن است که محدودیت‌های زیادی در فعالیت‌های بیماران ایجاد می‌کند. از این رو در سال‌های اخیر ارتقاء شادکامی و سلامت روان این بیماران مورد توجه درمانگران قرار گرفته است. درمان شناختی رفتاری به عنوان یکی از روش‌های رایج در ارتقاء شادکامی و سلامت روان شناخته شده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری در بهبود شادکامی و سلامت روان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر ورامین انجام شد. روشها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهر ورامین بودند. از میان آنان 40 زن و مرد مبتلا به دیابت نوع دو به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 70 دقیقه‌ای با روش درمان شناختی رفتاری آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. همه گروه‌ها پرسشنامه شادکامی و سلامت روان را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 با روش‌های کوواریانس چند متغیری و کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد میانگین نمرات شادکامی و سلامت روان قبل و بعد از اجرای مداخله در گروه‌های درمان شناختی رفتاری و کنترل تفاوت معناداری داشت (05/0>P). به عبارت دیگر درمان شناختی رفتاری باعث افزایش معنادار شادکامی و سلامت روانی شد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد روش درمان شناختی رفتاری می‌تواند شادکامی و سلامت روانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را افزایش دهد. بنابراین مشاوران و درمانگران می‌توانند برای بهبود شادکامی و سلامت روانی این بیماران از این روش استفاده کنند. علاوه بر آن توصیه می‌شود برنامه‌ریزان بر اساس این پژوهش برنامه‌هایی را برای بهبود شادکامی و سلامت روانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو طراحی کنند.